Dit project ben ik gestart in januari 2017, nog zonder dat ik wist welke kant het op moest of wat ik wilde bereiken. Het begon met een demo tijdens een workshop waar Hans Meeuwsen liet zien hoe je een bepaald twisteffect in een gedraaide pot kunt bewerkstelligen.
Toen ik daarmee begon te werken zag ik ook hoe dit een effect had op de huid van het gedraaide werk. De meeste draaiers werken meestal de huid van hun gedraaid werk strak af. Dat heeft zo een aantal voordelen.
Ik ging juist meer en meer op zoek naar een verruwing. En eigenlijk was ik op zoek naar wegen om die huid interessanter te maken, spannender. Misschien ook wel ‘minder braaf’.
Na de eerste fotoseries ben ik die gaan verwerken en heb ik selecties gemaakt. Ergens in dat proces kreeg ik ook de naam voor dit project “Vanwege een tere huid”, geïnspireerd op een boek van Anton Koolhaas wat ik op de middelbare school voor mijn boekenlijst heb gelezen.
Want ‘teer’ blijft de huid van het gedraaide werk toch op een of andere manier. Soms zo teer dat het lijkt alsof ‘de vellen’ eraan hangen.
Soms veel meer een reptielenhuid
.
