Raku

Raju stoken doe ik maar relatief weinig. Maar, als ik de kans krijg om mee te liften ben ik graag van de partij. Voor raku gebruik ik een redelijk grove klei, dus altijd met chamotte. De klei moet instaat zijn om de grote temperatuursverschillen op te vangen zonder te barsten en zonder chamotte lukt dat niet.

Het ongebakken werkstuk wordt biscuit gebakken op 950 of wellicht 1050 graden. Daarna wordt er een glazuur aangebracht wat gaar is op eveneens ongeveer 1050 graden. Voor mij biedt dat ruimte om te experimenteren. Voor deze raku stook heb ik metaaloxiden aangebracht op en in een sinterengobe, Misschien mag je het zelfs wel een ‘vitrifying slib’ noemen.

De charme van raku schuilt er voor mij in dat het werkstuk op 1050 graden uit de oven wordt gepakt en dan in veel of weinig houtkrullen wordt gedropt. Daarmee bepaal ik de mate van reductie van de metaaloxiden. Spannend en in behoorlijke mate onvoorspelbaar, tenzij je het vaak doet en een zekere routine en regelmaat opbouwt. Ik laat me echter altijd graag verrassen door de cadeautjes uit de oven. De resultaten zijn altijd weer verrassend te noemen. Ik ben i.i.g. geenszins ontevreden.